Fakirler İçin Hayat Pahalılığı İle Savaşma Sanatı
Her fakir diline tespih olan şu cümleyi gördüğü her türbeye karşı okuyup üfleyecek:
“Ben o dillerdeki (on) beşli miyim ki üzerime zamlarla geliyorsun?”
Fakirler her sabah uyandığında düşünmeye başlamalı. Kurallara uygun mu davranmalıyım yoksa iç sesimi mi dinlemeliyim? Sebat mı etmeliyim yoksa vaz mı geçmeliyim? Misilleme mi yapmalıyım yoksa bağışlamalı mıyım?
Hayat dediğimiz geçici bir dünya aldanışı. Ömrümüz gereksiz mücadele ile geçiyor. Yine de her yeni gün çok büyük eşitsizliklerle karşı karşıya kalmak, insanın iç dünyasında yücelik ve güzellikler üretiyor. Ve alışverişi, satın almayı, temel ihtiyaçları, insanca bir yaşamı mütemadiyen yanlış anlıyor, yanlış okuyor, yanlış yorumluyoruz. İhtiyacımız sandığımız gerçek ihtiyaç değil.
Rafları dolduran matrixde bir aldanışın yansıması.
Açlıktan kimse ölmez, bu ülkede bayram havası bitmez. Zengin görünenler genellikle tam da büyük bir zayıflığa düçar olurlar. Yemediği ardında yediği önünde bir dünya ne kadar renksiz, heyecan ve maceradan uzak.
Oysa fakirler öyle mi ya? Bir şey satın almaya niyetlense ve ceplerinde para bulamasa her gördüğü Hızır olabilir, her gecesi Kadir. Böyle bir kişi olmak genellikle değerini bilemediğimiz şekillerde değiştirebilir insanları. Önünde kapılar açabilir, ummadığı fırsatlar yaratabilir, yarına, ahirete, kadere teslimiyetle izzet bulabilir.
Anında paraya ulaşsa akla hayale gelmeyen mucize ve kerametlere şahitlik ikramını kaçırabilir. Bize her yer Kerbela diyen kimbilir hangi hainlikle ifsat edecektir seni. Kul sıkışmayınca gelmeyen Hızırın canı cehenneme diye isyanlara teşvik edecektir fakirleri.
Açlık şekeri yükseldikçe manen de yükselebilir belki. Belki kafasının tası atacak;
Belki içinden bir Dadaloğlu, Köroğlu, Zaloğlu Rüstem çıkaracak.
Ekmek bayiilerine koşuşur ve marketlere gelip konuşur. Bakalım ne konuşur:
Bu güzel ülkenin vatandaşı olduğuma, yeniçeri gibi aptal göründüğüme, dış mihraklar, yedi düvel, finans komploları, her güne yeni bir istiklal savaşı ile uğraştığıma bakmayınız sizler. Ben hepsinin üzerinden binlerce yıl geçtim. Her yeni felaketi elimin tersiyle reddedip yine de hayatta kaldım.
“Sultanlar ekranlarda istatistiğe bakar, halkını görmez; çünkü yüreğine bakmaz” Diye düşünse, Şeytanın iğvasına kapılacak.
Eyyyyy Kıyılmış Fakiroğlu, Cepdelik Tırtıklu, Soyulmuş
Soğanlular…
Hey bre hey Deli Dumrul Soylular, Batonebi Tanrılar,
Bir kısrak başı gibi uzanan verimli Anadolu topraklarına, üzüm bağlarına, buğday tarlalarına, incir ve karlı kayın ormanlarına, nefes kesici bir atılımla ümüğüne çöküp nefesini kesen Boçi soylular!
Üstte gök çökmedikçe, altta yer yarılmadıkça aç-açık bırakmam diyen Kanlı kılıç sahibi Kağanlar!
Allahtan reva mı bu?
-Ver oğlum oradan beş halk ekmeği, kırmızı-beyaz soğanlar!
-Daha süt içmesi için ağıllara koşacak, analardan üçer üçer doğanlar!
