İtaatsiz, meydan okumayı seven bir çocukla nasıl başa çıkılabilir
Meydan okuyan, itaatsiz bir çocuk, ebeveynler için kabusu olabilir! Öneriler bu durumu dengeli ve sabırlı bir şekilde ele almanıza ve hatta ortaya çıkması muhtemel meydan okuma davranışlarını bile ortadan kaldırmanıza yardımcı olacaktır.
Çocuğunuz çoğu çocuk gibiyse ve ara sıra meydan okuma, itaatsizlik dönemleri geçiriyorsa, işleri kolaylaştırmak için yapabileceğiniz şeyler var.
- Çocuğunuzu bir işle sorumlu tutun
- Savaşınızı kendiniz belirleyin
- İkinci bir şans vermeyin veya pazarlık yapmayın
- Daima olumlu şeyler inşa edin
- Çocuğunuzla konuşmak için düzenli zamanlar belirleyin
İtaatsiz, meydan okumayı seven bir çocukla nasıl başa çıkılacağını bilmek, anne-baba olmanın en zorlu yönlerinden biridir. Ayrıca, hızlı ve etkili bir şekilde önlem alınmazsa, ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki son derece rahatsız edici bir hale gelebilir.
Bir çocuk itaatsizlik ettiğinde ve meydan okuyan davranışlar gösterdiğinde, genellikle bunun altında yatan bir sebep vardır. Belki çocuğunuz ilgi arıyor, sınırları zorluyor veya okul ya da sosyal hayatı hakkında hayal kırıklığına uğramış olabilir. Çocuğunuzun neden böyle hareket ettiğini anlamak için zaman ayırmak, genellikle çözümü bulmanın büyük bir parçasıdır.
Çocuklar farklı türde itaatsiz davranışlar sergilerler. Bir restoranda oturmayı reddetmek gibi komutları görmezden gelmekten, dişlerini fırçalamayı reddetmek gibi kurallara uymamaya kadar uzanır. Bu sorunları çözmek için birçok ebeveyn, ya aynı komutları tekrar tekrar vermeyi, bağırmayı ya da çocuğu cezalandırmayı seçme eğilimindedir.
Bununla birlikte, itaatsiz davranışlar, bir çocuğun evrimsel gelişiminin bir parçasıdır. Aslında, ilk yıllarda görülür ve zamanla kaybolma eğilimindedirler.
Achenbach ve Edelbrock (1981) bir çalışma yürüttüler ve beş ila altı yaş arasındaki çocukların ebeveynlerinin yüzde 50’sinin itaatsizlikten şikayet ettiğini keşfettiler. Öte yandan, 16 yaşındaki çocukların ebeveynlerinin sadece yüzde 20’si benzer sorunlar yaşıyordu.
Meydan okuyan, itaatsiz bir çocuk, ebeveynler için kabusu olabilir! Öneriler bu durumu dengeli ve sabırlı bir şekilde ele almanıza ve hatta ortaya çıkması muhtemel meydan okuma davranışlarını bile ortadan kaldırmanıza yardımcı olacaktır.
Çocuğunuz çoğu çocuk gibiyse ve ara sıra meydan okuma, itaatsizlik dönemleri geçiriyorsa, işleri kolaylaştırmak için yapabileceğiniz şeyler var.
- Çocuğunuzu bir işle sorumlu tutun
- Savaşınızı kendiniz belirleyin
- İkinci bir şans vermeyin veya pazarlık yapmayın
- Daima olumlu şeyler inşa edin
- Çocuğunuzla konuşmak için düzenli zamanlar belirleyin
İtaatsiz, meydan okumayı seven bir çocukla nasıl başa çıkılacağını bilmek, anne-baba olmanın en zorlu yönlerinden biridir. Ayrıca, hızlı ve etkili bir şekilde önlem alınmazsa, ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki son derece rahatsız edici bir hale gelebilir.
Bir çocuk itaatsizlik ettiğinde ve meydan okuyan davranışlar gösterdiğinde, genellikle bunun altında yatan bir sebep vardır. Belki çocuğunuz ilgi arıyor, sınırları zorluyor veya okul ya da sosyal hayatı hakkında hayal kırıklığına uğramış olabilir. Çocuğunuzun neden böyle hareket ettiğini anlamak için zaman ayırmak, genellikle çözümü bulmanın büyük bir parçasıdır.
Çocuklar farklı türde itaatsiz davranışlar sergilerler. Bir restoranda oturmayı reddetmek gibi komutları görmezden gelmekten, dişlerini fırçalamayı reddetmek gibi kurallara uymamaya kadar uzanır. Bu sorunları çözmek için birçok ebeveyn, ya aynı komutları tekrar tekrar vermeyi, bağırmayı ya da çocuğu cezalandırmayı seçme eğilimindedir.
Bununla birlikte, itaatsiz davranışlar, bir çocuğun evrimsel gelişiminin bir parçasıdır. Aslında, ilk yıllarda görülür ve zamanla kaybolma eğilimindedirler.
Achenbach ve Edelbrock (1981) bir çalışma yürüttüler ve beş ila altı yaş arasındaki çocukların ebeveynlerinin yüzde 50’sinin itaatsizlikten şikayet ettiğini keşfettiler. Öte yandan, 16 yaşındaki çocukların ebeveynlerinin sadece yüzde 20’si benzer sorunlar yaşıyordu.
İtaatsiz bir çocuk nasıl davranır?
Forehand ve McMahon, itaatsizliğin şu durumlarda meydana geldiğini öne sürer:
Ebeveynler çocuğa bir komut veya talimat verir ya da istekte bulunur. Ancak, çocuk öngörülen süre içinde yanıt vermez. Bu genellikle, yaklaşık 20 saniyedir.
Ebeveyn, çocuktan yaptığı şeyi durdurmasını veya istenmeyen bir eylemi başlatmamasını ister. Bununla birlikte, çocuk önceden belirlenen süre içinde durmaz.
Çocuk yapması gereken bir şeyi yapmaz. Örneğin, dişlerini fırçalamak veya giyinmek.
Çocuk, dolaylı olarak veya açıkça yasaklanmış davranışlarda bulunur.
Bununla birlikte, aşağıdakiler de dahil olmak üzere bazı faktörler genellikle itaatsiz davranışın sürdürülmesine katkıda bulunur:
Zorlayıcı davranışlar. Örneğin, çocuk anne-babadan bir şey istemek için bağırır ve anne-baba çocuğa bağırarak onları disipline etmeye çalışır. Ebeveynler bu davranışları hem olumlu hem de olumsuz pekiştirme yoluyla sürdürürler.
Çocuğun ebeveyn cezası tarafından kontrol edilen itaat davranışları istikrarsızdır.
Zorlayıcı davranışların yoğunluğunda ve sıklığında ilerleyici bir artış görülür.
İtaatsiz çocuk, bunu ebeveynlerinin saldırgan tepkilerini modelleyerek öğrenir.
Ebeveynlerin iktidar eksikliği, aile içi ve aile dışı stresi artırır.
Çocuğun hırsızlık gibi daha ciddi davranışlar geliştirmesi riski.
Bir çocuğu itaatsiz yapan nedir?
İtaat ile ilişkili davranış bozukluklarını açıklamak için, araçsal öğrenme faktörlerinin yanı sıra aile sosyalleşme süreçlerine vurgu yapıyoruz.
Patterson, çocuklarda itaatsizlik davranışlarının gelişimi ve sürdürülmesinin anlaşılmasında en yaygın kullanılan modellerden birini geliştirmiştir. Aslında, zorlama teorisini geliştirdi.
Zorlama teorisi
Ana noktaları şöyledir:
Doğumda, insanoğlunun adaptif öneme sahip bir dizi ilkel, içgüdüsel ve zorlayıcı davranışı vardır. Örneğin, ağlamak.
Bu davranışlar, çocuğa yönelik ebeveyn bakım davranışlarını hızla şekillendirir. Örneğin, beslenme.
Çocuk geliştikçe, bu ilkel zorlayıcı davranışlar daha karmaşık davranışlara dönüşür. Örneğin, sosyal beceriler ve sözlü iletişim.
Ebeveynler sözlü talepleri görmezden gelirlerse (bazen ebeveyn sosyalleşme başarısızlıklarından dolayı) ve ilkel zorlayıcı kontrol davranışına katılırlarsa, önceki davranış ortadan kalkar. Ancak, ikincisi kalır.
İtaatsiz bir çocukla nasıl başa çıkılır
İtaatsiz davranışın tedavisi edimsel koşullandırmaya dayanır. Ebeveynler bu teknikleri terapi seanslarında nasıl uygulayacaklarını öğrenirler. Operant (edimsel) koşullandırma çeşitli süreçleri içerir. Örneğin, zaman aşımı, yanıt maliyeti, yok olma vb. Olumlu pekiştirme, tedavinin önemli bir yönüdür. Bunun nedeni ise:
Tüm edimsel koşullandırma tekniklerinden, davranışın oluşturulmasını amaçlayan tek şey pekiştirmedir. Diğer teknikler davranışların azaltılmasına yöneliktir.
Ebeveynler genellikle pekiştirme tekniklerini uygun şekilde kullanmazlar.
Tedavinin amaçları
Tedavi, bir terapistin ebeveynlerle çalışmasına dayanır. Gerçekten de, itaatsiz olan çocuk ile çok az temas vardır. Amaç, ebeveyn-çocuk ilişkisini belirleyen olasılıkları daha uygun olanlarla değiştirmektir. Ebeveynler daha sonra bunları çocukla birlikte doğal ortamlarında uygularlar.
Bu amaçla terapist, ebeveynlere kullanılacak tekniklerin altında yatan öğrenme ilkelerini öğretir. Ebeveynlerin ilgili beceri ve teknikleri anlamalarına yardımcı olmak için talimat, modelleme, rol yapma ve davranış provası kullanılır. Nitekim, bunları çocukla birlikte doğal ortamlarında uygulamadan önce genellikle bir seansta uygularlar.
Ebeveynlere itaatsizlik hakkında ne öğretilir?
Amaçlardan biri, ebeveynleri gerek beceriler ile donatmaktır. Prosedür aşağıdaki gibidir:
Terapist, her becerinin prosedürünü ve amacını açıklar.
Terapist, beceriyi rol yapma veya video yoluyla açıklar.
Ebeveyn, çocukla bir terapist olarak hareket etme becerisini uygular.
Çocuk olaya dahil olur ve onlara tekniğin ne olduğu anlatılır. Klinikte uygulanır. Bu uygulama, çocuğun buna dirençli olma olasılığını azaltıyor gibi görünüyor.
Ebeveynler çocukla kendi başlarına pratik yaparlar. Ardından terapist gerekirse bunları düzeltir.
Ebeveynler klinikte terapistin müdahalesi olmadan pratik yaparlar.
Terapist ebeveynlere ilgili beceri ve görevler verir. Ek olarak, terapist onlara yazılı materyal verir.
Bir aile terapisi seansı.
Diferansiyel dikkat
Ebeveynlerin farklı davranış türlerine dikkat etmeyi öğrenmeleri gerekir. Çünkü birçok durumda ebeveynler uygunsuz davranışları pekiştirme eğilimindedir. Bunu o davranışların üzerinde durarak yaparlar. Aslında, bunu yaparak davranışı azalttıklarını düşünürler.
Ancak ebeveynler tekrarlanmasını istedikleri davranışa dikkat etmeli ve azaltmak istedikleri davranışı görmezden gelmelidirler. Bu, ebeveynler ve çocuk arasındaki kısır döngüyü ve zorlamayı kıracaktır. Ebeveynler bunu nasıl yapacaklarını şu yollarla öğrenebilirler:
Fiziksel ve sözlü ödüllerle doğru davranışlara katılmayı öğrenmek.
Uygunsuz davranışları söndürmeyi öğrenmek.
Serbest oyun durumlarında her gün en az beş dakika evde pratik yapmak. Amaç daha sonra çocuğun davranışlarını genişletmektir.
İtaatsiz bir çocuk için emirler ve itaat
Çocuklarda itaatsizlik için ebeveyn tedavi programlarının bir amacı, komut vermeyi öğrenmektir. Her zaman benimsemeleri gerekenler vardır:
Açık ve spesifik olmak
Çocuklar için anlaşılabilir olmak
Mümkün olduğunca kısa anlatmak
Diğer komutlarla çelişmemek
Birer birer ve yeterince aralıklı olarak komut vermek
Fiziksel temas eşlik etmeden komut vermek. Bunun nedeni, fiziksel temasın uyumsuzluğu zorlama eğiliminde olmasıdır.
Komut vermeyi bilmek son derece önemlidir. Olağan prosedür şu şekildedir:
Çocuğa komutu verin.
Kurallara uymaları için genellikle yaklaşık 20 saniye olmak üzere makul bir süre tanıyın.
Eğer çocuk istenilen sürede uyum sağlıyorsa pekiştirin.
Çocuk itaat etmezse, uymamaları halinde olumsuz bir sonucun olacağı konusunda onları uyarın. Örneğin, zaman aşımı veya yanıt maliyeti.
Çocuk sonunda itaat ederse, pekiştirin. Değilse, olumsuz sonucu yönetin.
Ebeveynler olumsuz sonucu uyguladıktan sonra asıl duruma geri dönerler. Başka bir deyişle, çocuk her şeyden önce düzeni görmezden gelmekten kurtulamaz.
Ebeveynler bunu evde nasıl yapacaklarını öğrendiklerinde, başka bağlamlarda da kullanmaya başlayabilirler. Nihai hedef, çocuğun sürekli olarak hatırlatılmasına gerek kalmadan izlediği sabit kuralların nasıl oluşturulacağını öğrenmesidir.
