Ordu’lu Bir Ozan “Abdulvahap Bilgin”
Ordu’da bir zamanlar yazdığı güzel ve duygulu şiirleriyle tanınan Şair Abdülvahap Bilgin’i kısaca anlatmak istiyoruz. Şair Abdülvahap Bilgin’i “Ordu’lu Ozanlar” kitabında Temel Uzlu şöyle aktarmaktadır:
“Abdulvahap Bilgin 1923 yılında Ordu’da Saray Mahallesinde doğmuştur. Babası hoca ve hafız Ahmet İlhami Bilgin’dir. Annesi, redif taburu yüzbaşılarından hacı Şakir Efendi kızı hafız Fatma Hanımdır. İlkokulu, Ordu’da İsmet Paşa okulunda okumuş, Orta okulu da yine Orduda okuyarak bitirmiştir. Askerliğini Deniz eri olarak İstanbul’da 36 ay yapmıştır. 1945’de memurluğa girmiş, 6 ay Orman İşletmesinde çalıştıktan sonra 1946 da adliyeye zabıt kâtibi olarak geçmiş, üç yıl sonra sınavla icra memuru olarak Rize’nin Pazar ilçesinde kalmıştır. Oradan Çorum ili icra memuru muavinliğine atanmış, buradan da Bursa ilinin İznik ilçesine icra memurluğuna gönderilmiştir. Birkaç yıl kaldığı İznik’ten sonra Tekirdağ ili icra memurluğuna tayin edilmiştir. Evli olup ve iki kızı vardır.
Şiir yazma hevesini Ortaokul sıralarında okurken hocası Sıtkı Can’dan almıştır. Daha sonra güzel saz çalmasını da öğrenen Vahap Bilgin, ilk olarak kendi yazıp kendi bestelediği “Yine yeşerdi fındık dalları” Türküsünü Radyo ya da göndererek bütün Türkiye’ye Ordu türküsü olarak katmış ve tanıtmıştır.
Vahap Bilgin’in yüzden fazla şiiri vardır. Bunlardan birçokları mahalli gazetelerde, Çorum’da bulunduğu sırada da orada çıkan “Hüryol,, İznikte çıkan “İznik sesi,, gazetelerinde yayınlanmış, fakat kitap halinde basılmamıştır. Güzelordu, Gazetesi sahibi Bilâl Köyden’in yayınladığı “Güzelordunun 25 yılı” adlı Kitabında, Vahap Bilgin‘in “Anneme, diye yazdığı bir şiiri yayınlanmış ve ayni kitapta fıkra yazarı diye de adı geçmektedir. Şimdi Abdülvahap Bilgin’in “Ordu’ya Deyiş” adlı bir şiirini aşağıda veriyoruz:
ORDU’YA DEYİŞ
Deniz huzurunda el etek öper,
Yükselir Boztepen göklere doğru.
Tabyan gönüllere ferahlık serper,
Yükselir Boztepen göklere doğru:
Civilin, Meletin sanki Kevserdir,
Kumbaşın eşine raslanmaz yerdir.
Kalen tarihten bir canlı eserdir.
Yükselir Boztepen göklere doğru,
Akşamın bambaşka, fecrin eşsizdir,
Gece mehtap su da altundan izdir,
Parlak semanda ay nurlu bir yüzdür
Yükselir Boztepen göklere doğru.
Çatalkayan sanki şaha kalkıyor,
Pınarından billur sular akıyor;
Güneş tepelerden hayran bakıyor
Yükselir Boztepen göklere doğru,
Abdül Vahap Bilgin’e bu vesileyle rahmet diliyorum. Mekanı cennet olsun.
Kaynak: Temel Uzlu , “Ordu’lu Ozanlar” kitabı-1972-Ordu
