Neden bazı insanlar soğukla baş edebiliyor
Antrenman sonrası buz banyolarına dalmak, bazı profesyonel sporcuların iyileşmeyi nasıl seçtikleri ile ilili olabilir, ancak kışın formda kalmaya çalışan herkes, soğuğun canlandırıcı olduğu kadar tersi de olabileceğini bilecektir.
Eğlence amaçlı bir yüzücü olan Matilda Hay için ısıtmalı havuz veya soğuk suda vahşi yüzme arasında seçim yoktur. İkincisi, sağlık yararları nedeniyle övülüyor ama herkes için değil. “Vahşi yüzmeyi denediğimde, içeride uzun süre kalamam – dışarı çıkmadan önce belki birkaç dakika dayanabildim. Kız kardeşim nedense benden çok daha uzun süre kalabiliyor. Sadece soğuğu farklı şekilde idare ettiğimizi düşünüyorum.” diyor Hay.
- okumaya devam et:
- Laboratuvarda üretilen et endüstrisi büyüdükçe iklim değişikliği tartışması büyüyor
- Koronavirüs’ün Yeniden Enfeksiyonu Yakında Gerçekliğimiz Olacak
Medyada yer alan soğuk suda yüzmenin bazı akıl sağlığı yararlarının kanıtı da biraz zayıf. Büyük ölçüde 24 yaşındaki bir kadının vaka çalışmasına dayanıyor. Peki neden bu kadar popüler oldu? Ve Hay haklı mı; Bazı insanlar soğukla başa çıkmada diğerlerinden daha mı iyidir?
Hava durumu, performans seviyelerimizin en üst düzeyini düşürüyor. Soğukta kaslarımız yavaşlar, gerilmesi daha uzun sürer ve hem harekete geçme yeteneğimizi hem de üretilen toplam güç miktarını azaltır (ancak bu, önceden iyi bir ısınma ile hafifletilebilir).
Soğuk havalarda performanstaki bu düşüşün nedenleri biraz karmaşıktır, çünkü soğuğa toleransımız genetiğimize, deri altı yağ seviyelerimize – cildimizin hemen altındaki yağa – ve vücut boyutumuza bağlıdır. Bir öneri, vücudumuz soğuduğunda kas hücrelerimize enerji salma hızımızın azalmasıdır.
Ancak soğukta egzersiz yapmak aynı zamanda daha iyi kalp sağlığı, daha güçlü bir bağışıklık sistemi ve beyaz yağ hücrelerini kahverengiye çevirerek daha fazla kilo kaybına katkıda bulundu. Bu nedenle, güvenli bir şekilde yapılırsa, ciddi sağlık yararları sağlayabilir.
Soğuk havada spor yapmaya gelince bazılarımızın bir avantajı olabilir. Beş kişiden biri kas lifi proteini α-aktin-3’ten yoksundur. Bu mutasyon, evrimsel tarihimiz hakkında biraz bilgi veriyor ve neden bazı modern sporcuların soğukta başarılı olurken diğerlerinin başlangıç çizgisine kadar donuk kaldığını açıklıyor.
Bazen “hız geni” olarak adlandırılan α-aktinin-3, sporculara güçlü enerji patlamaları ve kas iyileşmesi söz konusu olduğunda rekabet avantajı sağlar, ancak diğer durumlarda daha az yararlı olabilir.
Tüm iskelet kaslarımız iki tür lifin birleşiminden oluşur: yavaş kasılan kas lifleri ve hızlı kasılan kas lifleri.
Pittsburgh Üniversitesi’nden bir fizyolog olan Courtenay Dunn-Lewis, “Kasların her iki tipte lifleri vardır, ancak her birinin yüzdeleri kastan kasa ve kişiden kişiye farklılık gösterebilir” diyor.
Yavaş kasılan kas lifleri, daha yavaş, aerobik hareketlerden sorumludur. Bu lifler dik durmamızı sağlar, başımızın öne düşmesini engeller, çenemizin gevşemesini engeller ve bizi yürüyüş ve koşu gibi daha nazik egzersiz biçimlerine iter. Yoga veya meditasyonu daha önce denediyseniz ve bilinçli olarak vücudunuzdaki tüm kasları gevşetmeye yönlendirildiyseniz, arka planda bilinçaltında kaç kasın devreye girdiğini biliyor olabilirsiniz. Bu kas “gerginliği” değil, tonus denen normal bir vücut fonksiyonudur – yavaş kasılan kas liflerinin bizi dalgalanmamızı engelleme yolu.
Hızlı kasılan kas lifleri ise anaerobik olarak nefes alır, hızlı patlamalarda kasılabilir, ancak daha kolay yorulabilir. Bu lifler yalnızca bir şeyi kaldırmamız, zıplamamız, koşmamız veya anaerobik egzersizde ihtiyaç duyulabilecek diğer patlayıcı hareketlerden herhangi birine ihtiyaç duyduğumuzda devreye girer. Α-aktinin-3 proteini yalnızca bu hızlı kasılan kas liflerinde bulunur.
Dunn-Lewis, “Seçkin bir sporcunun kas liflerinin yaklaşık% 80’i, güçlü bir sporcuysa hızlı kasıyor veya dayanıklılık sporcusu ise yavaş kasılıyor” diyor. “Ağırlıklı olarak yavaş kasılan kas lifleri küçük olabilen, ancak yorgunluğa dirençli ve kilometreler boyunca kalıcı enerji sağlayan bir maraton koşucusunun uzun, ince fiziğini düşünün. Bu kişi ayrıca belirli bir zaman biriminde daha az enerji yakıyor. Karşılaştırıldığında, bir Amerikan futbolcusu veya hokey oyuncusu büyük ölçüde hızlı kasılan kas liflerine sahiptir, güçlü ve hızlı hareket eder, ancak oldukça çabuk yorulur. Bir lif türünün% 80’ine sahip sporcular sadece şanslı doğarlar. Geri kalanımız için yüzdeler % 50 hızlı seğirmeye ve% 50 yavaş seğirmeye daha yakındır ve bu yüzde doğumda belirlenir. Lif türü kesinlikle sinir sistemi tarafından belirlenir ve bu nedenle egzersizle değiştirilemez. ”
Bu iki lif türü arasındaki farkı resmetmenin bir yolu, tavuğu düşünmektir.
Tavuk budu eti koyudur çünkü yavaş kasılan kas liflerinde ve miyoglobinde (oksijenle bağlanan ve onu aerobik solunumun bir parçası olarak kaslara ileten bir protein) daha yoğundur. Miyoglobin demir açısından zengin olduğu için (biraz kan gibi), kaslara koyu, kırmızımsı bir renk verir.
Aslında, bir bifteği kestiğinizde, ortaya çıkan kırmızı şey, kan değil miyoglobindir ve kırmızı rengini ilgili hemoglobinden alır.
Göğüs eti açık renktedir çünkü hızlı kasılan kas liflerinde daha yoğun ve miyoglobinde çok daha az yoğundur. Tavuk göğsü kaslarına yalnızca kuşlar kanat çırptıklarında kısa, keskin, anaerobik aktivite patlamaları için ihtiyaç duyulurken, bacakları daha tutarlı bir şekilde kullanılır.
İnsanlarda fark daha az belirgindir. Kaslarımız, bu iki lifin daha az ve daha fazla miktarlarda birleşiminden oluşur.
Bu lifler ayrıca bizi sıcak tutmada önemli bir rol oynar. Soğuk olduğunda, hızlı kasılan kas liflerimiz tekrar tekrar ve hızlı bir şekilde kasılır – titreme de budur. Her küçük, hızlı kasılma, enerji açığa çıktıkça bizi biraz ısıtır. Sıcak tutmanın enerji yoğun bir yolu, ancak hızlı ve etkilidir.
Dunn-Lewis, “Vücut ısısını artırmanın en etkili yöntemlerinden biri kas kasılmasıdır” diyor. “Aslında, egzersiz sırasında yakılan kalorilerin% 70-80’i ısı ile sonuçlanır.”
Bu arada yavaş kasılan kas liflerimiz her zaman tonusun bir parçası olarak ince bir şekilde bağlanarak verimli ısı üretir.
Α-aktinin-3 proteini, dünya çapında yaklaşık 1,5 milyar insanda tamamen eksiktir. Hâlâ hızlı kasılan kas liflerine sahip olsalar da, kasları daha az patlayıcıdır ve bunun yerine yavaş kasılan liflerde daha yoğundur, bu da güç ve patlama gerektiren sporlarda nadiren başarılı oldukları anlamına gelir, ancak kağıt yazarlarına göre dayanıklılık sporlarında başarılı olurlar. Anaerobik hareketlerde daha az yetenekli olsalar da enerjiyi daha verimli kullanabilirler.
Α-aktin-3’ü kodlayan gendeki bir mutasyon, 50.000 yıl önce Afrika’dan Avrupa’ya göç eden insanların atalarının proteini kaybetmesine neden oldu. Bu gen mutasyonu, Avrupalı atalarının daha soğuk iklimle başa çıkmalarına yardımcı olmuş olabilir, bunun yerine tonuslarının verimli ısısına güvenmek yerine titreyerek daha az enerji harcayarak.
Dunn-Lewis, “[Bu genotip], daha sıcak iklimlerle ilişkili etnik gruplarda daha az görülme eğilimindedir – Kenyalılarda ve Nijeryalılarda% 1, Etiyopyalılarda% 11, Kafkasyalılarda% 18, Asyalılarda% 25,” diyor Dunn-Lewis. “Afrika dışı modele göre, bu, insanlar daha soğuk iklimlere göç ettikçe bu genetik polimorfizmin arttığını gösteriyor.”
Α-aktinin-3’ten yoksun insanlar sıcak tutmada daha iyidir ve enerji açısından daha sert bir iklime dayanabilirler.
Genetiğimizin başka bir yönü, soğukla nasıl başa çıkacağımızı belirleyebilir: yağlarımız. İki ana tip iskelet kası lifimiz olduğu gibi, iki tür yağımız vardır – beyaz yağ ve kahverengi yağ – bunlardan biri bizi sıcak tutmak için önemlidir.
Bir hücre biyoloğu olan Kristin Stanford ve Ohio Eyalet Üniversitesi’ndeki ortak yazarları, ısımızı düzenlemede kahverengi yağ dokusunun (kahverengi yağ) rolü üzerine yayınlanmış bir araştırmayı gözden geçirdiler. Kahverengi yağ termojeniktir, yani yavaş kasılan kas liflerimiz gibi, titrememize gerek kalmadan bizi ısıtır. Sadece soğuğa maruz kalmak, kahverengi yağımızı harekete geçirmek için yeterlidir, bu da kilo kaybına neden olabilir. Stanford, bunun obezite tedavisi için bir araştırma alanı olabileceğini öne sürüyor.
Bununla birlikte, egzersizin kahverengi yağlarımız üzerinde çelişkili bir etkisi var gibi görünüyor. Yazarlar, araştırmanın bu aşamada sonuçsuz kaldığını vurgulasa da, egzersiz yapmanın bu aktiviteyi engellediği anlaşılıyor – belki de egzersiz yaparken diğer mekanizmalar yoluyla yeterince ısı ürettiğimiz için -.
Dunn-Lewis, soğuk hava kahverengi yağın yakılmasını önleyebilir ve kaslarımız daha yavaş sinir iletim hızlarına ve daha kötü spor performansına sahip olabilirken, “pratikte, eğer bir kişi düzgün bir şekilde ısınırsa … vücudu oldukça kolay ısınır” diyor Dunn-Lewis. Soğukta egzersiz yapmamak için bir sebep yok.
“Aslında, en iyi maraton zamanları soğuk havada olma eğilimindedir, çünkü soğuk egzersiz sırasında oluşan ısıyı daha iyi dağıtmaya yardımcı olur” diyor. “Soğuk hava olmasaydı, vücut ısıdan kurtulmak için dayanıklılık egzersizi sırasında kaynakları kas performansından uzaklaştırmak zorunda kalacaktı.”
Bununla birlikte, en iyi sporcuların tümü soğukta daha iyi sonuç vermez. Soğuk hava, kış olimpiyat sporcularının% 35’inden fazlasını etkileyen egzersize bağlı astımı şiddetlendiriyor. Havadaki su buharı donduğundan daha soğuk hava daha az nemlidir. Kuru havanın akciğerlerde bronşiyal daralmaya neden olan iltihaplı bir yanıt başlattığı düşünülmektedir.
Öyleyse, bazılarımızın bunu diğerlerinden daha zor bulmasının genetik nedenleri var. Α-aktinin-3 mutasyonuna sahip bazı insanlara sağlanan küçük avantaj, şafakta açık suda yüzmek için uyanma arzularını açıklarken, diğerleri evden koşmak için çıkmak için mücadele etmelerini açıklayabilir. Matilda Hay için evinin yakınındaki ısıtılmış halka açık lido şimdilik yeterli olacaktır.
