II. Abdülhamid’in Ölümünün Üzerinden 103 yıl geçti
“Hasta” bir imparatorlukta çığır açan reformlarıyla tanınan Osmanlı padişahı II. Abdülhamid’in ölümünün 103. yıldönümü.
Tarihi kaynaklara göre II. Abdülhamid, 21 Eylül 1842’de İstanbul’da doğdu. Osmanlı sarayında büyürken, Fransızca, Arapça ve Farsça dahil birçok dilde akıcı konuşuyordu.
Çocukluğu ve gençliği, Osmanlı İmparatorluğu’nda 1839’da başlayan bir reform dönemi olan Tanzimat’a denk geldi.
Abdülhamid’in 33 yıllık saltanatı 31 Ağustos 1876’da imparatorluğun hem yurtiçinde hem de yurtdışında tehditler arasında zor durumda kalmasıyla başladı.
Yükselişinin aynı yılında, anayasal hükümetin temellerini atan imparatorluğun Kanun-i Esasi olarak bilinen ilk anayasasını 23 Aralık’ta imzaladı.
Dış politikada çok başarılı olarak, ana hedefi imparatorluk için barışı sağlamak olan dünya çapındaki siyasi gelişmeleri yakından takip etti.
Osmanlıların İslam dünyası ile ilişkilerini güçlendirmeye çalıştı ve bunu temel bir politika haline getirdi.
Osmanlı padişahları arasında Abdülhamid en çok halife unvanını kullanmıştır. Güney Afrika ve Japonya’ya kadar ülkelere din alimleri göndererek, İslam’ı yaymak ve sömürge ülkelerle savaşmak için çalıştı.
1900 yılında, şu anda Suudi Arabistan’da bir bölge olan Kızıldeniz’in doğu kıyısındaki Hicaz boyunca, bugün Suriye’deki Şam’ı Müslüman kutsal şehirleri Mekke ve Medine’ye bağlayan bir demiryolu hattının inşasını emretti. İzler 1908’de Medine’ye ulaştı.
Ekonomi politikası, öncekilerden kalan dış borcun geri ödenmesine öncelik verdi. 20 Aralık 1881’de Avrupalı alacaklılarla önemli bir kısmını ödemek için bir anlaşma imzaladı.
II. Abdülhamid, eğitimde de önemli adımlar attı. İmparatorluk çapında çok sayıda ilkokul, ortaokul ve lise ile engelliler ve askeri akademiler için okullar açtı.
Spora da büyük önem verdi. Türk futbolunun en büyük üç kulübü – Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş – hükümdarlığı sırasında kuruldu.
Sultan ayrıca, büyük imparatorluğun çeşitli şehirlerini, özellikle de İstanbul’u tasvir eden paha biçilmez bir fotoğraf albümleri koleksiyonu sipariş etti.
Şişli Etfal Hastanesi ve Darülacaze huzurevinin yapımını kendi çantasından finanse etti. Her ikisi de halen İstanbul’da faaliyet gösteriyor.
Birçok şehirde elektrikli tramvay hatları da açıldı, otoyollar genişletildi ve şu anda güney Irak’ta bulunan Basra bölgesi ve Hicaz üzerinden telgraf hatları kuruldu.
Onun tahta çıkışının 25. yıldönümünü anmak için imparatorluğun her yerine saat kuleleri dikildi.
Batı müziği, opera ve tiyatrodan hoşlanan hükümdar, saray masraflarını olabildiğince kısmış ve sade bir yaşam sürmüştür.
13 Nisan 1909’da Abdülhamid’in iktidarından memnun olmayan ve monarşiyi anayasal bir hükümetle değiştirmeye çalışan bir grup muhalif İstanbul’da ayaklanma başlattı. Ölümcül ayaklanma 11 gün sürdü.
27 Nisan 1909’da tahttan indirilen II. Abdülhamid’in yerine küçük kardeşi V. Mehmed getirildi.
Tahttan indirildiği aynı gece, aile üyeleri dahil 38 kişiyle birlikte günümüz Yunanistan’ına Selanik’e gönderildi.
Üç yıl sonra, 1 Kasım 1912’de II. Abdülhamid, son günlerini şehrin Üsküdar ilçesindeki Beylerbeyi Sarayı’nda geçirdiği İstanbul’a geri gönderildi.
Sultan Abdülmecid’in oğlu II. Abdülhamid, 10 Şubat 1918’de İstanbul Beylerbeyi Sarayı’nda öldü.
