Empati ile Nasıl İyileşebiliriz, Empatinizi Nasıl İyileştirebilirsiniz?
Empati kurmak, diğer insanların neler yaşadığını hissetme ve anlama yeteneğine sahip olmak olarak tanımlanabilir. Esasen, kendinizi başka birinin yerine koyabilmektir. Empati öğrenilmiş bir davranıştır; ancak bazıları empati kurma kapasitesiyle doğar. Empat adı verilen bu bireyler, insan duyguları söz konusu olduğunda süngerlerdir. İster insan ister hayvan olsun, diğer varlıkların yaptığı her şeyi hissederler. Diğer taraftan, herkesin enerjisini, düşüncelerini ve motivasyonlarını hissedebildikleri için kalabalıklar içinde yorulma eğilimindedirler. Empati, iyi bir lider, terapist veya şifacı olmak için gerekli bir beceridir.
Empati öğrenilebilir veya doğuştan olabilirken, empati, duygusal ihmal gibi çocukluk dönemindeki çevresel bir koşulun bir sonucu olarak ortaya çıkabilir; erken travma; veya alkolik, depresif veya narsist bir ebeveyn tarafından yetiştirilmek. Aslında empatlar narsistlerin hedefidir, bu nedenle “duygusal vampir” olan insanlara karşı özellikle dikkatli olmaları gerekir.
Stendhal sendromu: Sanatın güzelliği bizi hasta edebilir mi?
Tipik olarak, empatik bireyler kendilerine söylenen her şeyi işleyen kişilerdir ve bu şekilde neredeyse her zaman “etkili ve şefkatli dinleme” pratiği yaparlar. Aslında, terapistler ve diğer tıp uzmanları, hikayeleri dinleme ve ortaya çıkarma sanatını uygulayarak müşterilerinden ve hastalarından en iyi bilgileri alma eğilimindedir.
Empatik becerilerini tazelemek isteyenler için yapılacak en iyi şey, başkaları konuşurken aktif dinlemeye başlamak ve tam da bunu yaptığınızı göstermek için sözlü veya görsel ipuçlarıyla karşılık vermektir. Örneğin, biriyle sohbet ederken cep telefonunuzu bir kenara bırakın, o kişinin gözlerine bakın ve dikkatiniz dağılmadan veya kesinti olmadan gerçekten etkileşim kurun.
The Empath’s Survival Guide adlı kitabında Dr. Judith Orloff, kendisinin de bir empati olduğunu ve pratiğinde yirmi yılı aşkın süredir empatileri tedavi ettiğini belirtiyor. Empatileri anlatırken şöyle diyor: “Her şeyi, genellikle aşırı derecede hissediyoruz ve başkalarıyla aramızda çok az koruma var. Sonuç olarak, genellikle aşırı uyarımdan bunalmış durumdayız ve yorgunluk ve duyusal aşırı yüklenmeye meyilliyiz ”(s. 1).
Ben de bir empatiyim; bu yüzden başkalarının duygularını, fiziksel semptomlarını ve enerjisini hissediyorum. Çocukken, genellikle aşırı hassas olduğum düşünülürdü ve bana “daha kalın bir cilt” geliştirmem tavsiye edilirdi. Enerji alanları o zamanlar tartışılmamıştı, ama şimdi enerji alanıma başkaları tarafından kolayca girildiğini görebiliyorum. Yaşamın ilerleyen dönemlerinde, enerjimi zaplamak isteyen “duygusal vampirlerin” varlığında vücudumun etrafında görünmez bir “yumurta” yaratmam öğretildi.
Dr. Orloff, farklı empat türleri olduğunu öne sürüyor – başkalarının bedensel semptomlarına uyum sağlayan fiziksel olanlar; diğer insanların hem mutlu hem de üzücü duygularını içine çeken duygusal empatiler; ve rüyalarda olağanüstü bir algıya sahip olan sezgisel empatiler vb.
Empatların, başkalarının hissetmeyebileceği güçlü bir birbirine bağlılık duygusu vardır ve biri olmanın kesinlikle zorlukları vardır. Olayları daha yoğun hissederiz, daha kolay yararlanılabiliriz ve aynı zamanda yalnız ve yalıtılmış hissetmeye yatkınızdır. Ayrıca, özellikle kadın empatlarının sınırlar koyması gerekir, çünkü kolayca bakıcı rollerine giriyoruz.
Dr. Orloff’un dediği gibi, “Biz insan bilincinin evriminin ortasındayız ve empati yol demirleridir. Kutsal bir sorumluluk, sadece izolasyona çekilmekten daha fazlasını talep eden hassasiyetlerimizle birlikte gelir. Dünyadaki gücümüzü devam ettirebilmemiz için bunalmış hissetmekten kaçınmamız hayati önem taşıyor ”(s. 26-27).
Aşağıda, empatik özelliklerinizi beslemek için günlük tutmanız iyi gelebilir. Şu durumlarda zaman ayırın ve yazın:
- sevdiğiniz birinin acısını derinden hissettinizde;
- empati veya şefkat zor bir durumda hayatta kalmanıza yardımcı oldu; ve siz..
- kendinizi çaresiz hissettiniz, ancak sevgi dolu ilginiz ve empatiniz durumla başa çıkmanıza yardımcı oldu.
Şifa dünyasında, tıbbi uygulama sadece bir sanat değil, aynı zamanda bir armağandır. Carmel (2011), doktorun hastaya karşı sorumluluğunun bilgi, empati ve dürüstlüğe bağlı olduğuna inanmaktadır. Bu aynı zamanda liderler ve şifacılar için de geçerlidir. İnsanlar olarak empati bizi bir araya getiriyor ve dünyanın bugünlerde çok daha fazla kullanabileceği belirli bir birbirine bağlılık duygusunu teşvik ediyor.
