Tıp efsaneleri: Akıl sağlığı ile ilgili yanılgılar, efsaneler
10 Ekim Dünya Akıl Sağlığı Günü’ne yaklaşırken, Tıbbi Efsaneler’de akıl ve ruh sağlığına odaklanacak.
Konu giderek artan bir ilgi ve araştırma görse de, akıl sağlığı ile ilgili hala birçok efsane ve yanlış kanı var.
Ne yazık ki, çoğu eski moda düşünceye ve modası geçmiş varsayımlara dayandığı için, zihinsel sağlık koşullarına ilişkin hala önemli bir damgalama var. Hayattaki pek çok şeyde olduğu gibi, ne kadar çok bilgiye sahip olursak, mitlerin fikirlerimizi renklendirmesine izin verme olasılığımız o kadar azalır.
Çok uzak olmayan geçmişte toplum, zihinsel sağlık sorunları olan insanlardan uzak duruyordu. Bazı insanlar, akıl hastalığından kötü ruhların veya ilahi cezanın sorumlu olduğuna inanıyordu. Bu düşünce biçimi dünyanın pek çok yerinde toplumdan koparılmış olsa da, hala uzun bir gölge düşürüyor.
2020 hız kesmeden devam ederken, dünyanın ruh sağlığı bir darbe aldı. Zihinsel sağlığımızla ilgili gerçekleri ele almak her zamankinden daha acil.
Aşağıda, ruh sağlığı ile ilgili 11 yaygın yanılgıyı keşfediyoruz.
1. Akıl sağlığı sorunları nadirdir
COVID-19 salgınından önce bile yukarıdaki ifade yanlıştı. Bugün ifade, gerçeklerden belki de hiç olmadığı kadar uzak.
2001 yılında Dünya Sağlık Örgütü (WHO), “dünyadaki her 4 kişiden 1’inin hayatlarının bir noktasında zihinsel veya nörolojik bozukluklardan etkileneceğini” tahmin ediyor.
Şu anda 450 milyon insan bu tür koşulları yaşıyor. WHO’nun açıkladığı gibi, zihinsel bozukluklar “dünya çapında sağlıksızlık ve engelliliğin önde gelen nedenleri arasındadır.”
En yaygın akıl sağlığı bozukluklarından biri, 2017’de dünya çapında 264 milyondan fazla insanı etkileyen depresyondur. Amerika Birleşik Devletleri’ne odaklanan daha yeni bir araştırma, pandemi sırasında depresyon yaşayan yetişkin sayısının üç katına çıktığı sonucuna varmıştır.
Bir başka yaygın zihinsel bozukluk olan genelleştirilmiş anksiyete bozukluğu (GAD), ABD’de tahmini 6.8 milyon yetişkini etkiler ve her 100 kişide 3’ten fazlasına eşittir.
2. Panik ataklar ölümcül olabilir
Panik ataklar inanılmaz derecede tatsızdır, hızlı bir kalp atışı ve baskın bir korku duygusu içerir. Ancak, doğrudan ölümcül olamazlar.
Yine de, panik atak geçiren birinin kaza geçirme olasılığının daha yüksek olduğunu belirtmekte fayda var. Birisi panik atak geçiriyorsa veya birinin geldiğini hissediyorsa, güvenli bir alan bulmak bu riski azaltmaya yardımcı olabilir.
3. Ruh sağlığı sorunları olan kişiler çalışamaz
Eski ama inatçı bir efsane, ruh sağlığı sorunları olan kişilerin bir işi tutamayacakları veya işgücünün yararlı üyeleri olamayacaklarıdır. Bu tamamen yanlıştır.
Özellikle ciddi bir akıl sağlığı sorunu yaşayan birinin düzenli iş yapamayacağı doğrudur. Bununla birlikte, akıl sağlığı sorunları olan kişilerin çoğu, akıl sağlığı bozukluğu olmayan bireyler kadar üretken olabilir.
2014 yılında yayınlanan bir ABD araştırması, akıl hastalığının ciddiyetine göre istihdam durumunu araştırdı. Yazarlar, beklendiği gibi, “akıl hastalığı şiddeti arttıkça istihdam oranlarının azaldığını” buldular.
Bununla birlikte, zihinsel hastalığı olmayanların% 75,9’u, hafif akıl hastalığı olanların% 68,8’i ve orta derecede akıl hastalığı olanların% 62,7’si ile karşılaştırıldığında, ağır koşullara sahip kişilerin% 54,5’i istihdam edilmiştir.
Araştırmacılar yaşın etkisine baktıklarında, akıl sağlığı sorunu olan kişiler ile yaş ilerledikçe genişlemeyenler arasındaki istihdam farkının arttığını gördüler. 18-25 yaş arası kişilerde, ciddi bir akıl hastalığı olan ve olmayanlar arasındaki istihdam oranları farkı sadece% 1 iken, 50-64 aralığında fark% 21 idi.
4. Ruh sağlığı sorunları zayıflığın bir işaretidir
Bu, kırık bir bacağın bir zayıflık belirtisi olduğunu söylemekten daha doğru değildir. Ruh sağlığı bozuklukları hastalıktır, kötü karakterin belirtileri değildir. Benzer şekilde, örneğin depresyonu olan kişiler, diyabetli veya sedef hastalığı olan birinin durumlarından hemen kurtulabileceği kadar “bundan kurtulamaz”.
Bir şey varsa, bunun tersi doğrudur: Bir akıl sağlığı sorunuyla savaşmak büyük bir güç gerektirir.
5. Yalnızca arkadaşı olmayan kişilerin terapiste ihtiyacı vardır
Yapılandırılmış konuşma terapileri ile arkadaşlarla konuşma arasında büyük bir fark vardır. Her ikisi de akıl hastalığı olan kişilere farklı şekillerde yardımcı olabilir, ancak eğitimli bir terapist sorunları yapıcı bir şekilde ve en iyi arkadaşlarının bile eşleşemeyeceği şekillerde ele alabilir.
Ayrıca herkes en yakınlarının ve en sevdiklerinin önünde tamamen açılamaz. Terapi gizlidir, nesneldir ve tamamen kişiye odaklıdır; bu, eğitimsiz arkadaşlarla daha gayri resmi sohbetlerde genellikle mümkün değildir.
Ayrıca bazı insanların yakın arkadaşları yoktur. Bunun birçok olası nedeni vardır ve birini küçümsemek için hiçbir neden yoktur.
6. Ruh sağlığı sorunları kalıcıdır
Akıl sağlığı teşhisi, mutlaka bir “ömür boyu hapis cezası” değildir. Her bireyin akıl hastalığı deneyimi farklıdır. Bazı kişiler, aralarında “normal” sürümlerine döndükleri bölümler yaşayabilir. Diğerleri, hayatlarında dengeyi yeniden sağlayan tedaviler (ilaç tedavisi veya konuşma terapileri) bulabilir.
Bazı insanlar bir akıl hastalığından tamamen iyileşmiş gibi hissetmeyebilir ve bazıları giderek daha kötü semptomlar yaşayabilir.
Bununla birlikte, eve dönüş mesajı, birçok insanın az ya da çok iyileşeceği yönündedir.
“İyileşme” nin farklı insanlar için farklı şeyler ifade ettiğini dikkate almak da önemlidir. Bazıları iyileşmeyi, semptomlar başlamadan önce hissettiklerine tam olarak bir dönüş olarak görebilir. Diğerleri için iyileşme semptomlardan kurtulma ve ne kadar farklı olursa olsun tatmin edici bir hayata dönüş olabilir.
Toplum temelli kar amacı gütmeyen Mental Health America açıklıyor:
“Akıl hastalığından kurtulmak sadece iyileşmeyi değil aynı zamanda dolu ve doyurucu bir yaşam sürmeyi de içerir. Pek çok insan iyileşme yolculuğunun düz ve istikrarlı bir yol olmadığını onaylıyor. Aksine, inişler ve çıkışlar, yeni keşifler ve aksilikler var.
7. Bağımlılık irade eksikliğidir
Bu ifade doğru değil. Uzmanlar, uyuşturucu kullanım bozukluklarını kronik hastalıklar olarak görüyor.
Bağımlılık Yapan Davranış Raporları’ndaki bir makale, irade ve bağımlılıktan kurtulma arasındaki ilişkiyi araştıran nitel uzunlamasına bir çalışmanın ana hatlarını çiziyor. Araştırmacılar, konu bağımlılığı yenmeye geldiğinde irade eksikliğinin belirleyici faktör olmadığını keşfettiler. Onlar yazar:
“Bağımlı insanlar irade konusunda yetersiz görünmüyor; daha ziyade iyileşme, ortamı kontrol ederek iradeyi korumak için stratejiler geliştirmeye bağlıdır. ”
8. Şizofreni hastalarının bölünmüş bir kişiliği vardır
Bu bir efsanedir. Şizofreni, yanlış anlamayı açıklayabilecek “zihnin bölünmesi” anlamına gelir. Bununla birlikte, Eugen Bleuler terimi 1908’de icat ettiğinde, “bozukluğun özü olarak zihnin parçalanmasını ve parçalanmasını ve davranışı yakalamaya” çalışıyordu.
WHO’ya göre şizofreni “düşünme, algılama, duygular, dil, benlik duygusu ve davranıştaki çarpıklıklar ile karakterizedir.” Bu çarpıtmalar halüsinasyonlar ve sanrılar içerebilir.
Şizofreni, eskiden çoklu kişilik bozukluğu olarak adlandırılan dissosiyatif kimlik bozukluğu ile aynı şey değildir.
9. Yeme bozuklukları sadece kadınları etkiler
Yeme bozukluklarının genç, beyaz, varlıklı kadınların alanı olduğuna dair bir klişe vardır. Ancak, herkesi etkileyebilirler.
Örneğin, 10 yıllık bir süre boyunca yeme bozukluklarının demografik özelliklerini araştıran bir çalışma, bunların değişmekte olduğunu buldu. Yaygınlıktaki en önemli artış erkekler, düşük gelirli evlerden gelenler ve 45 yaş ve üstü kişilerde meydana geldi.
Diğer araştırmalara göre, erkekler şu anda tüm anoreksi ve bulimia nervoza vakalarının% 10-25’ini ve tıkınırcasına yeme bozukluğu vakalarının% 25’ini oluşturmaktadır.
10. Yeme bozuklukları bir yaşam tarzı seçimidir
Bu zararlı bir efsanedir. Yeme bozuklukları ciddi ruh sağlığı sorunlarıdır ve aşırı durumlarda ölümcül olabilir.
11. Akıl hastalığı olan bütün insanlar şiddete meyyaldir
Bu elbette bir efsanedir. Neyse ki, dünya ruh sağlığı koşullarının daha fazla farkına vardıkça, bu yanlış anlama yavaş yavaş yok oluyor. Şizofreni gibi en ciddi durumları yaşayan bireyler bile çoğunlukla şiddetsizdir.
Bazı akıl hastalıkları olan bazı kişilerin şiddet içeren ve öngörülemez hale gelebileceği doğrudur, ancak onlar azınlıktadırlar.
Akıl sağlığı ve şiddet arasındaki bağlantıları araştıran bir incelemenin yazarları, bu efsanenin yıllar içinde neden ilgi çekmiş olabileceğini açıklamaya yardımcı oluyor:
“Şiddet haber medyasında dikkat çekiyor […]. Akıl hastalığı bağlamında şiddet, özellikle sansasyonel hale getirilebilir ve bu, yalnızca hastalarımızın yaşamlarına zaten nüfuz eden damgalanmayı derinleştirir. ”
İncelemenin yazarları şu sonuca varıyor: “Akıl hastalığı olan bireyler, uygun şekilde tedavi edildiklerinde, genel nüfus üzerinde herhangi bir artan şiddet riski oluşturmazlar. […] Toplumda bir bütün olarak meydana gelen şiddetin bir faktörü olarak akıl hastalığının genel etkisi fazla vurgulanmış gibi görünüyor. ”
Şiddet ve akıl hastalığı arasında kesinlikle bir ilişki olmasına rağmen, bir yazar şöyle açıklıyor: “Halkın üyeleri, hem akıl hastalığı ile şiddet arasındaki ilişkinin gücünü hem de kendi kişisel risklerini abartıyor.”
Birleşik Krallık’taki King’s College London’da toplum psikiyatrisi profesörü Sir Graham Thornicroft, The Lancet’te yer alan bir yorumda, bu çetrefilli meselenin halk sağlığı üzerindeki etkilerini tartışıyor. Bu efsanenin ima ettiği içsel aşırı basitleştirmenin ana hatlarını çizerek şöyle yazıyor:
“Akıl hastalığı olan insanlar, faillerden çok daha çok şiddet mağduru oluyor.”
“Bununla birlikte, bazı akıl hastalığı türlerine sahip kişilerin genel popülasyondaki diğerlerinden daha şiddetli olması muhtemeldir – bu, akıl sağlığı sektöründeki birçok kişi için rahatsız edici bir gerçektir.”
“Genel olarak ruhsal hastalığı olan kişilerin (genellikle depresyon veya anksiyete bozukluğu tanısı olanların) genel nüfusa kıyasla şiddet uygulama riskinde artışa sahip olduğunu gösteren çok az kanıt olsa da, şiddete maruz kalma oranlarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. belirli şiddetli akıl hastalığı türleri, yani şizofreni ve bipolar bozukluk. ”
Ancak, Sir Thornicroft, bu oranların genel nüfusa kıyasla yalnızca orta düzeyde arttığını açıklıyor. “Üçlü morbiditesi” olan kişilerde, örneğin ağır bir zihinsel bozukluğu, madde kullanım bozukluğu ve antisosyal kişilik bozukluğu olan kişilerde şiddet oranlarının önemli ölçüde arttığını yazıyor.
Özetle, akıl sağlığı sorunları yaygındır, ancak tedavisi mevcuttur. Ruhsal bozukluklara bağlı mitleri ve damgaları ortadan kaldırmak için hepimiz birlikte çalışmalıyız. Toplumun zihinsel sağlık sorunları anlayışı, sadece on yıl öncesine kıyasla büyük bir hızla artmış olsa da, hâlâ tırmanmamız gereken dağlar var
