Şehirleri temiz tutmaya yardımcı olan çöp toplayıcıları için aşı

Çöpçüler sabırla bir damperli kamyonun, Hindistan’ın başkenti Yeni Delhi’nin dışındaki çöp sahasının zirvesine dökmesini bekliyor. Plastik poşetlerle, çıplak ellerini çöpe atıyorlar ve ayırmaya başlıyorlar.

Her gün 2300 tondan fazla atık, Bhalswa’da 17 katlı bir binadan daha uzun bir yığınla 50 futbol sahasından daha büyük bir alanı kaplayan çöp sahasına atılıyor. Ve her gün, bu kayıt dışı işçilerin binlercesi kurtarılabilecek olanı seçmek için tehlikeli yamaçlara tırmanıyor.

Ücretli temizlik çalışanlarının yanı sıra şehirleri temiz tutmada çok önemli olan dünya çapında tahmini 20 milyon insan arasında yer alıyorlar. Ancak bu belediye işçilerinin aksine, genellikle koronavirüs aşısı için uygun değiller ve aşı yapmakta zorlanıyorlar.

Pandemi, bu kayıt dışı çalışanların karşılaştığı riskleri artırdı. Yeni Delhi’deki kar amacı gütmeyen bir çevre araştırma grubu olan Chintan’dan Chitra Mukherjee, çok azının kendi koruyucu teçhizatına ve hatta ellerini yıkamak için temiz suya sahip olduğunu söyledi.

Mukherjee, “Aşılanmazlarsa şehirler zarar görür” dedi.

46 yaşındaki Manuwara Begun, Yeni Delhi’nin kalbinde beş yıldızlı bir otelin arkasındaki karton bir kulübede yaşıyor ve eşitsizliği şiddetle hissediyor. Chintan, onun gibilerin her yıl yerel yönetime 50 milyon dolardan fazla tasarruf sağladığını ve atıkları çöplüklerden uzaklaştırarak 900.000 tondan fazla karbondioksiti ortadan kaldırdığını tahmin ediyor.

Yine de, onlar “asli işçiler” olarak kabul edilmiyorlar ve bu nedenle aşı için uygun değiller.

Başladı, aşılar için yalvaran ve “Biz insan değil miyiz?” Diye soran çevrimiçi bir imza kampanyası başlattı.

Güney Afrika ve Zimbabwe’deki yerel hükümetler tarafından istihdam edilen temizlik işçileri, çöpleri ayıranların aksine, sağlık çalışanlarından sonra COVID-19 aşısı için sıraya girecekler.

Kenya’nın başkenti Nairobi’deki Dandora atık sahasında, hastaneler ve sağlık klinikleri tarafından atılan atıcı tıbbı teçhizat için uygun olmayan çöpçülerin bazıları, özellikle yağmur mevsiminde kendilerini hava şartlarından koruduğunu söylüyorlar.

Meksika Ulusal Özerk Üniversitesi’nde konuyu inceleyen bir araştırmacı olan Louise Guibrunet, bu insanların önemli bir hizmet sağladığına hiç şüphe yok diyor.

Meksika’da çöpçüler, belediye işçilerine çöp kamyonlarında yardım etmekte ve genellikle yetkililer tarafından hizmet verilmeyen mahallelerden atık toplamaktadır. İş tehlikelidir ve yaralanmalar yaygındır, bu nedenle hükümetler onları tanımama veya sağlık gibi faydalar sağlamaya teşvik eder, dedi.

Singapur Ulusal Üniversitesi Güney Asya Çalışmaları Enstitüsü’nde profesör olan Robin Jeffrey, onların zaten fakir olduklarını ve çöpleri ayırarak geçimini sağlamak için alışılmadık şehirlere göç ettiklerini söylüyor. Hindistan’daki bu işçilerin çoğunun fakir Müslüman veya Dalit topluluklarına mensup olması, bir önyargı katmanı ekliyor. Dalitler bir zamanlar “dokunulmazlar” olarak biliniyordu, ülkenin hiyerarşik kast sisteminin en altında yer alıyorlardı.

2018’de Hindistan’da atıklarla ilgili bir kitabın ortak yazarı olan Jeffrey, “Aşı, COVID-19 ufukta ortaya çıkmadan önce hüküm süren bir dışlamanın sadece başka ve çok dramatik bir örneğidir” dedi.

Hindistan, 1 Nisan’dan itibaren 45 yaşın üzerindeki herkese aşı vereceğini söyledi. Özel hastanelerde her atış 250 rupiye (3.45 $) satılıyor, ancak bunlar devlet hastanelerinde ücretsiz.