Liberal feminizm kadınlarda başarısız oldu
Seçim’ kavramı, erkeklere fayda sağlayan zararlı uygulamalara boyun eğme anlamına gelmek üzere liberaller tarafından benimsenmiştir.
Liberal bir feminist olmak tam olarak zor bir iş değil. Hiçbir şeyin değişmesi gerekmiyor, statükoya meydan okumak gerekli değil ve erkeklerin uyarılmasına gerek yok. Başka bir deyişle, işler aynı kalır ve bireysel aydınlanma ve kurtuluş arayışı anahtar olur.
“Bedenim, benim seçimim”, ikinci dalga feminizmin en çok tanınan sloganlarından biridir. Bunun nedeni, kadın kurtuluş hareketinin birçok kazanımından önce kadınların yaşamlarının seçim yokluğuyla tanımlanmış olmasıdır. Kadınların evlenip evlenmedikleri veya çocuk sahibi olup olmadıkları, hatta cinsel uygulama ve zevk konusunda çok az söz hakkı vardı veya hiç söz konusu değildi. Feminizm, kadınların bir dereceye kadar seçim yapabilecekleri bir manzara yarattı. Ancak son zamanlarda, “seçim” kavramı, erkeklere fayda sağlayan zararlı uygulamalara rıza gösterme anlamında liberaller tarafından benimsenmiştir.
Kendinize şunu sorun: Kadınların erkekler için olduğu gibi üstsüz dolaşması yasal olsaydı, bunu yapar mıydınız? Sıcak bir günde, halkın içinde belden yukarısı çıplak dolaşmayı seçer miydin? Ya da parkta üstsüz oturup, üstsüz bakkaliye almak için mağazalara gider miydiniz? Değilse neden olmasın? Aslında, New York’taki kadınlar için üstsüz dolaşmak yasal ama kimse bunu yapmıyor.
Aptalca “feminist” fikirler için Slutwalk kapsamında dosyalanabilecek “Free The Nipple (FTN) kampanyasını” ele alalım. FTN, 2012 yılında film yapımcısı Lina Esco tarafından, kamuoyunda üstsüz görünürken erkeklerin güçlük çekmediğini, ancak kadınlara bunu yapma özgürlüğüne sahip olmadıklarını vurgulamak için başlatıldı.
Seçim ve eşitlik nosyonları liberal feminizmin temelini oluşturur ve bu da kadın ve kızların maddi ve yaşanmış gerçekliği söz konusu olduğunda korkunç cehaletle sonuçlanır. Örneğin, Kadın Sünnetine (KS) karşı kampanyacıların bu insan hakları ihlalini tanımlamak için “kadın” terimini kullandıkları için sosyal medyada istismar edildiğine şahit oldum. Görünüşe göre vajinaların sadece dişi olduğunu öne sürmek transfobik.
Çağdaş bir örneği ele alacak olursak: Mary Wollstonecraft’ın yakın zamanda Londra’da dikilen heykeli, görünüşte çıplak bir kadını, kıvranan birçok çıplak bedenin üzerinde tasvir ediyor. Liberal feministler bunu cinsel olarak özgürleştirici olarak kutlayabilir ve erkek heykellerinin büyük çoğunluğunun tamamen giyinik olduğu ve kadın heykellerinin sayısının 2,5’e bir oranında fazla olduğu gerçeğini görmezden gelebilir. Bana göre heykel bir Noel ağacı süsüne benziyor ve o kadar da hoş değil.
Ancak küresel seks ticaretinin dehşeti gibi liberal feministler tarafından kasıtlı olarak yanlış sunulan acil ivedilik meseleleri de var. Fahişelik, ya da daha doğrusu liberal feministlerin sahip olduğu şekliyle “seks işçiliği”, kadınlara yönelik baskının bir nedeni ve sonucudur. Ama liberaller için değil! Erkeklerin tek taraflı cinsel zevki için vücut parçalarını kiralamayı ırkçılık, sömürgecilik ve kadın düşmanlığı gibi küresel fahişeliğin temelini oluşturan sosyal yapıları “güçlendirmek” olarak tanımlayan en az birkaç kadın olduğu sürece bir kenara bırakılabilir.
Trans kadınların başlı başına kadın olarak görülüp görülmemesi konusu çetrefilli meselede de aynı. Liberal feministler, kişisel güçlenmeleriyle ve eğitim yoluyla zihni iyileştirmeye odaklanarak asla hapishanede veya psikiyatri koğuşunda kalmayacaklarını hayal ediyorlar. Belki de liberal feministlerin neredeyse her zaman orta ve üst orta sınıf olduklarını akılda tutarak, bir aile içi şiddet sığınağının hizmetlerine ihtiyaç duymayacaklarını da varsayıyorlar.
Kısmen aşırı transseksüel ideolojisine verilen liberal desteğin bir sonucu olarak, erkek şiddetine maruz kalan kadınlara ve onların çocuklarına doğrudan destek sağlayan yalnızca kadınlara yönelik bir dizi hizmet, erkek bedenli trans kadınları kabul etme baskısı altındadır. Liberaller, seks suçluları hükümlü olanlar da dahil olmak üzere trans kadınların kadın hapishanesine girmesine izin verilmesi gerektiğini başarılı bir şekilde savundu.
Kadınlara özel kulüpler ve spor tesisleri de tehdit altında. Örneğin, yaygın protestolara rağmen, Girlguiding’in, kendisini kız olarak tanımlayan erkek çocuklarının, kızlara veya ebeveynlerine söylenmeden tüm faaliyetlerine katılabilecekleri bir politikası var. Bu, çocuklarla çalışan yetişkin gönüllüler için de geçerlidir ve geceleme kamplarını içerir.
Liberal feministler erkekleri rahatsız etmekten o kadar korkuyorlar ki, kadınlar için uygun özgürlüğü aramak yerine statükoyu korumak için geriye doğru eğiliyorlar. Bir balta alıp paramparça etmek yerine, masada birkaç kırıntı atabilecekleri bir koltuk verilmekten mutlu olurlar. Erkekler belirli bir feminizmi destekliyorsa, bu onun etkisizliğine dair bir ipucu olmalıdır. Feminizm erkekler için bir tehdit olmalı, çünkü biz ataerkillikten kurtuluş arayışındayız, bu da onların doğuştan sahip oldukları ayrıcalığı sadece bir penise sahip olarak kaybetmeleri anlamına geliyor.
Çıplak kadın heykelleri feminizme ne yardım edecek ne de onu devirecek. İhtiyacımız olan şey, kadınların ayağa kalkması ve cesur olması ve en önemlisi, payımıza düşeni reddetmesidir. Liberal feministlerin radikalleşmesi gerekiyor.
