Ekmek İle Helva
Günlerden bir gün bir kış günü meşhur alimlerden bir tanesi öğle namazı için camiye gitti ve caminin avlusunda bir süre, ısınmak için güneşin altında durdu; güneşli yerin hemen yanında çarşıdaki çıraklardan dört oğlan çocuğu oturmuş öğle yemeği yiyorlardı.
Onlardan bir tanesi ekmek ile helva yiyordu. İkincisi ve üçüncüsü ekmek ile peynir yiyorlardı; dördüncüsü ise yavan ekmek yiyordu.
Ekmek ile peynir yiyenlerden bir tanesi ekmek ile peyniri olana “Ben de helva istiyorum, bana biraz helva ver” dedi.
Helvası olan çocuk “Eğer benim köpeğim olur ve köpek gibi havlarsan helva veririm” dedi. O da köpek gibi havladı ve biraz helva aldı; ardından hepsi güldüler.
Üçüncüsü “Ben de helva istiyorum, bana da ver” dedi. Helva yiyen çocuk “Eğer benim eşeğim olur ve eşek gibi anırırsan helva veririm” dedi. O da eşek gibi anırdı ve biraz helva aldı.
Yavan ekmek yiyen dördüncü çocuk “Mademki onlara helva verdin bana da ver” dedi. Helvası olan çocuk “Eğer benim kedim olur ve kedi gibi miyavlarsan helva veririm” dedi.
Yavan ekmek yiyen çocuk “Hayır, ben kimsenin kedisi olmayacağım, helva da istemiyorum. Sen helva vermeye razı isen öylece ver” diye cevap verdi.
Helvası olan çocuk “Hayır, adet böyle. Eğer kedi gibi miyavlamazsan helva melva yok. Eğer helva istiyorsan benim kedim olman gerekiyor” dedi.
Çocukcağız biraz düşündü ve “Bekle, ben şu bizi izleyen adama sorayım, bakayım helva yemek kedi olmaya değer mi?” dedi. Sonra alime döndü ve “Üstad, acaba size göre kedi olup helva yemem mi daha iyi yoksa kendim olup kendi ekmeğimi yemem mi?” dedi.
Alim şöyle yanıt verdi: “Sevgili çocuğum, sana ne cevap vereceğimi bilmiyorum. Sen çocuksun ve canın helva çekiyor, sizin sözleriniz de çok ciddi değil fakat şunu biliyorum ki ben kendim otuz yıldır helva yemedim; başkalarından bir noksanım olmadığını, insanların da bana saygı duyduğunu görüyorsun; her gün helva yiyen fakat hiç kimsenin nezdinde de aziz ve muhterem olmayan komşularım da var.”
Çocukcağız “Madem böyle ben de kendi ekmeğimi yer, helva yemem. İnsan otuz sene helva yemeyebiliyorsa yüz yıl da yemeyebilir. Öyleyse neden birinin köpeği olsun? Neden birinin eşeği olsun? Neden birinin kedisi olsun?” dedi.
Uyarlayan: Mehdî ÂZERYEZDÎ
Güzel Çocuklara Güzel Hikayeler (قصّه های خوب برای بچّه های خوب)
Sindbâdnâme’den Seçmeler
Farsçadan Çeviren: Ersin SELÇUK
Video Linki:
