Harlem Rönesansının Tarihi

11 mins read

Harlem Rönesansının Tarihi: Afro-Amerikan kültürünü değiştiren patlama içindeki 10 en önemli an

Harlem Rönesansının Tarihi 1

Ciddi, geçici, estetik, politik ve müstehcen olanın yanıcı bir karışımı olan Harlem Rönesansı, 1920’ler ve 1930’larda Afrikalı Amerikalılar arasında kültürel bir uyanıştı. Edebiyat, müzik, tiyatro ve görsel sanatlar aracılığıyla Yeni Zenciler, kendilerini açıkladıkları gibi, modern çağın fırsatlarını ve zorluklarını kucakladılar. Bilim adamları, ne adlandırılması gerektiğini, ne kadar sürdüğünü ve nerede ortaya çıktığını tartışmaya devam etseler de, uyanış Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Afrika kültürleri üzerinde kalıcı bir etki bıraktı. Aşağıda onun belirleyici anlarından bazıları yer almaktadır.

“Ölmemiz Gerekirse”  Claude McKay, 1919

Jamaika doğumlu Claude McKay, Amerika Birleşik Devletleri’nde siyah karşıtı isyanların patlak verdiği “1919 Kırmızı Yazı” ya yanıt olarak “Ölmemiz Gerekirse” şiirini yayınladı. Kendini savunmayı bir erkeklik ölçüsü haline getirerek (“Erkekler gibi öldürücü, korkak bir sürü ile yüzleşeceğiz, / Duvara bastırılmış, ölüyor ama savaşarak!”), Şiir Yeni Zenci’nin ruhunu kanalize ediyordu. Shakespeare sone biçimini kullanmasına rağmen, şiir, onu baskıya direnme kararlılıklarının bir ifadesi olarak benimseyen siyahlar üzerinde derin bir etki yarattı.

Cane: Kamış / Jean Toomer, 1923

Çağdaşları, Jean Toomer’in Cane’i Harlem Rönesansının edebi şaheseri olarak görüyorlardı. Şiirler, eskizler, kısa öyküler ve bir roman karışımı, 1920’lerde zenci yaşamının geniş bir tuvalini boyadı. Maneviyat ve çalışma şarkıları dahil halk formlarını ve özgür şiir, imgelem ve bilinç akışı gibi modernist teknikleri birleştirdi. Kitap geniş övgüler almasına rağmen, 500’den az kopya sattı. Toomer, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ırk ikililerini giderek daha fazla reddetti ve 1920’lerin sonunda kendini zenci olarak tanımlamayı bıraktı.

The New Negro: Yeni Zenci / 1925

İlk siyah Rhodes Bilgini ve Howard Üniversitesi’nde felsefe profesörü olan Alain Locke’un editörlüğünü yaptığı The New Negro, köleliğin mirası olan basmakalıp kimlikleri bir kenara atan bir halkın “ruhani özgürlüğünü” duyurdu. Countee Cullen, Langston Hughes, Claude McKay ve Anne Spencer’ın şiirleri ve Rudolph Fisher, Zora Neale Hurston ve Jean Toomer’in kısa kurgusunun gösterdiği gibi Blacks modern dünyaya girmişti. Drama, müzik ve heykel üzerine makaleler, çok yönlü bir kültürel uyanışı savundu ve W.E.B. gibi önde gelen entelektüellerin makaleleri. Du Bois ve James Weldon Johnson, hem ulusal hem de uluslararası bir tarihsel ve sosyal bağlamın ana hatlarını çizdiler.

Fire!!: Ateş!! / 1926

Fire!! 1926

Genç Zenci Sanatçılar, Fire’a adanmış bir Üç Aylık Altyazılı !! Locke’un Yeni Negro’nun adandığı ırksal yükselme projesini reddeden Gwendolyn Bennett, Hughes, Hurston ve editör Wallace Thurman da dahil olmak üzere bu yazarlar, bu tür konularda yazma özgürlüğünde ısrar ettiler. aile içi istismar, eşcinsellik ve ırk içi önyargı olarak. Dönemin önde gelen görsel sanatçılarından Aaron Douglas tarafından resmedilen, güzel bir şekilde üretilen dergi, 1920’lerde oldukça uygun bir fiyatla 1,00 dolara satıldı. Fiyatı ve konusu ticari başarısızlığını garantiledi, ancak efsanevi statüye ulaştı.

The Weary Blues: Yorgun Blues / Langston Hughes, 1926

Langston Hughes’un ilk kitabı ‘Dream Variations’, ‘Mother to Son’ ve ‘The Negro Speaks of Rivers’ gibi en ünlü şiirlerinden bazılarını içeriyor. Cilt, 24 yaşındaki bir yazar için hayırlı bir başlangıçtı. Önümüzdeki kırk yıl boyunca Hughes’un hayal gücüne ilham verecek olan Harlem fonunda yer alan başlık şiiri, şiirsel ölçü, kafiye düzeni ve yapının bir modeli olarak blues üzerine çekilen yeni bir şiir türünü tanıttı. Blues, ölüm ve belayı, aşılamayan, ancak hayatta kalabilen yaşamın gerçekleri olarak kabul eden bir dünya görüşü de sundu.

Duke Ellington opens at the Cotton Club: Duke Ellington, Cotton Club’da açılıyor / 1927

4 Aralık 1927’de Duke Ellington ve orkestrası, siyahların sadece garsonlar ve performansçılar olarak karşılandığı efsanevi Harlem gece kulübü Cotton Club’da kariyer yapma koşusuna başladı. Kulübün dekoru, güney plantasyonunun ve Afrika “ormanının” görüntülerini yan yana getiriyordu, ancak zarif giyimli Ellington ve trompetçi Bubber Miley, tromboncu Tricky Sam Nanton, davulcu Buddy Greer ve şarkıcı Adelaide Hall gibi yetenekli müzisyenleri tamamen modern müzik çalıyordu. Aylar içinde, orkestra, kulüpten haftalık radyo yayınlarına başladığında ulusal düzeyde maruz kalan ilk zenci grubu oldu.

Quicksand: Bataklık / Nella Larsen, 1928

Bataklık / Nella Larsen

Nella Larsen’in romanı, eğitimli kahramanı Helga Crane’in Alabama’dan Chicago’ya, New York’a, Kopenhag’a ve tekrar New York’a yaptığı yolculuğu anlatıyor. Helga hiçbir yerde evde değil. Yerinden olma hissini kısmen karma ırk mirasına bağlıyor, ancak roman, bazıları karakterlerin benzersiz psikolojisinden, bazıları da siyah kadınları ırkçı ve cinsiyetçi stereotipler ve ilkel mitlerle tanımlayan bir toplumdan gelen birçok açıklama sunuyor.

Home to Harlem: Harlem Ana Sayfa / Claude McKay, 1928

Siyahi bir yazarın 1920’lerde en çok satan romanı Claude McKay’in Home to Harlem, Yeni Zenci’nin Mekke’sindeki yaşamın altını tasvir etti. McKay (yukarıda resmedilmiştir) onu bir ‘proleter roman’ olarak tanımladı, çünkü bir işçi sınıfı kahramanın mücadelelerini tasvir ediyordu. Harlem’in cazdan etkilenmiş hayatını düzyazı haline getirmeye çalışan deneysel bir roman olarak daha iyi tanımlanabilir; En anımsatan sahneleri caz performanslarını tasvir ediyor – enstrümanlar, ses ve dans. Seks ve uyuşturucu temsili, okuduktan sonra banyo yapmak istediğini belirten Du Bois gibi eleştirmenleri dehşete düşürdü.

Their Eyes Were Watching God: Southern Road: Güney Yolu / Sterling Brown, 1932

Sterling Brown, Howard Üniversitesi kampüsünde doğmuş olmasına rağmen, ilk kitabı Southern Road, kırsal siyah yaşamın dikkatli bir çalışmasından alınmıştır. Başlık şiiri, bir iş şarkısının ritmik ölçüsünü yeniden yaratır. Bir diğeri, ‘Odyssey of Big Boy’, Odysseus’un kahramanca örtüsünü siyah bir işe koyuyor. Bir hileci kahraman “Slim Greer”, Arkansas, Atlanta ve Hell’de çeşitli şekillerde geçen bir şiir döngüsünün konusudur. Brown, Langston Hughes gibi, blues şiiri yazdı, ancak onunki, “Tin Roof Blues” başlığından da anlaşılacağı gibi, kırsal güneyde geçiyordu.

Gözleri Tanrıyı İzliyordu: Gözleri Tanrıyı İzliyordu / Zora Neale Hurston, 1937

Zora Neale Hurston’un romanı Harlem Rönesansı’nın zirvesini geçtikten sonra yayınlandı, ancak ruhundan koptu ve endişeleriyle boğuştu. Kahramanı Janie Crawford, modası geçmiş ırk ve cinsiyet tanımlarını reddederek kişiliğe ulaşıyor ve hikayesi, Hurston’un zenci ifadesinin karakteristik olduğunu savunduğu metafor ve benzetme açısından zengin bir dille anlatılıyor. Kitaptan bir cümle – “efendisiz yürüyen kelimeler” – romanın başarısını özetliyor.

Cheryl A. Wall, A Very Short Introduction to the Harlem Renaissance kitabının yazarıdır

FİKRİKADİM

The ancient idea tries to provide the most accurate information to its readers in all the content it publishes.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.