Zamanı çantasında taşıyan adam 4 durak sonra inecekti. Otobüsün son durağına 5 durak kalmıştı. Yandan geçen minibüsün cam kenarında duran; saatine bakan mavi tişörtlü adamın acelesi mi vardı acaba?
Durağa yanaşan otobüsün aldığı yolculardan bir kaçı sıcağın etkisiyle maskelerini indirmişti.
Yan tarafta oturan kadın “Yeni bir virüs çıkmış öpüşünce bulaşıyormuş” dedi.
Arkadan genç; “Yok Abla ya daha neler… O dizi be ya! Gerçek değil dedi
-Hayır evladım komşum doktor. O söyledi yeni bulunmuş dedi. Kadın, doktor diyince genç sustu. Oysa evet o bir diziydi ben daha dün gece aynısını seyretmiştim. Ama bu konuya sarkıntılık yapıp muhabbete girmek istemedim. Gözüm zamanı çantasında taşıyan adamın üzerindeydi. İki eliyle sıkı sıkı tutuyordu çantasını. Yan koltuğun boş olması lazımdı ama bütün koltuklar doluydu. Ortalık korona virüs kaynıyordu… İki koltuk önümdeki genç cebinden dezenfektan çıkarıp eline döktü. Yanındaki orta yaşlı bayana da uzattı. Kadın maskesinin arkasıdan teşekkür eder bir biçimle kafasını sallayarak karşılık verdi.
Herkesin yüzünde maske var. Ben yaklaşık 20 gündür maske takmamak için sokağa çıkmıyorum, otobüse binmiyorum. Geceleri hariç…
Bugün tesadüfen otobüse bindim. Vee bu kadar değişik görünmeyen; hemen hemen aynı sınıftan insanlarla tekrar buluştum. 3 ay önce bindiğimde insanlar birbirleriyle konuşmuyordu. Sanırım virüs bulaşması olur diye. Şimdi konuşuyorlar.
Eski havası olmasa da otobüslerin yine de var. Halen terleyen insan kokusu ortama kurduğu hâkîmiyetini kaybetmemiş. Yazın camlar açık olduğundan koku daha hafif.
Kışın, yemek kokuları, osuruk kokuları, kalitesiz polyester elbiselerin ıslanmasıyla ortaya çıkan ölü kumaş kokusu renkliliğine sahip değil. Yazın bazen extra olarak havaya karışmış mazot kokusu geliyor…
Zamanı taşıyan adamın inmesine bir durak kaldı. Aynı durakta ineceğiz. Çantasını halen iki eliyle sıkıca tutuyor. Siyah teninin giydiği kırmızı tişörtle olan kontrastı çok harika. Beyaz erkeklerin üzerinde kırmızı renk feminel duruyor; yakışmıyor…
Durağa yanaştık. İnmek için kapıya doğru yanaşıyoruz. Otobüs duruyor. Önce zamanı taşıyan adamın inmesini bekliyorum. Kuleli’de iniyoruz. Parkın içerisine giriyoruz ileride metro var. Metro girişine kadar onu takip etmek zorundayım. Şahsen ben metroya bineceğim. O metro durağında gece yarısına kadar bekleyecek. Zamanı taşıyan adam çantasını açıyor. Yıllardır orada bekler. Hep çantasında zamanı taşır. Fiyatları birbirinden farklı kaliteleri birbirinden farklı zamanlar…
